Arlene gerofsky fototentoonstelling "caminos apartados"
De stad Estepona informeert dat zaal 2 van het huis van Las Tejerinas, gelegen aan de Plaza de las Flores, vanaf aanstaande woensdag 19 februari om 19.00 uur de tentoonstelling van foto's “Caminos Apartados†van ARLENE zal hosten Gerofsky.
In deze tentoonstelling, bestaande uit in totaal 34 werken, en te bezoeken tot 3 maart van dinsdag tot vrijdag, van 08:00 tot 20:00 uur en zaterdag van 09:00 tot 14:00 en vanaf 16: 00 tot 20:00 uur, met gratis toegang. Maandag gesloten.
ARLENE MARILYN GEROFSKY heeft gewerkt als lerares Engels en is al met pensioen. Hij heeft de afgelopen jaren in de winter naar Spanje verhuisd en in het voorjaar naar zijn huis in Canada teruggekeerd.
Reizen is een van zijn grote passies, en zijn belangrijkste hobby's zijn schrijven en fotografie, waar hij al jaren belangstelling voor heeft; Deze kunst fascineerde haar toen haar man een "donkere kamer" ontwikkeling opzette, vóór de commercialisering van de digitale camera.
In het begin richtte hij zich op familiefoto's, maar na verloop van tijd raakte hij steeds meer aangetrokken tot het fotograferen van een ander aspect van Gods schepping: de verschillende stadia van de natuur.
De herfst is zijn favoriete tijd, zoals blijkt uit de beelden van zijn tentoonstelling. De Canadese herfst is bijzonder mooi. Hij zegt opgewonden te raken wanneer hij een bos of midden in de natuur binnengaat en zich in de diepe stilte stort. Omringd door de levendige kleuren van de bladeren, de schaduwen, het licht dat tussen de bomen danst: "Ik ervaar vrede." De behoefte om de schoonheid om me heen te vangen wordt een transcendente kracht, zegt de auteur.
Volgens Arlene “dringt hetzelfde gevoel me binnen wanneer ik in de aanwezigheid van oude huizen of boerderijen ben. Het is waar dat velen mooi zijn in hun nieuwheid en integriteit, maar ik voel me aangetrokken tot verlaten of verwoeste huizen. Ik zie schoonheid in de ontbinding en assimilatie in de aard van deze gebouwen die in hun tijd solide waren. Waar anderen naar deze vervallen structuren kunnen kijken en verdriet kunnen zien, zie ik levens, sommige goed geleefd, anderen misschien niet, ik stel me kinderen voor, winkeliers vol met vers gewassen kleren die aangenaam zwaaiend in de zachte bries. Ik hoor de verre echo van tranen en gelach. '
“Deze structuren zijn een metafoor voor het leven. In hen zie ik een terugkeer naar het onvermijdelijke.
Voor sommigen ... verdriet en angst.
Voor mij ... een liefhebbende Schepper. "